1. Wat hück-ze-dags em Augebleck nit all passiere kann. Däm Schmitze Chrestian sing Frau, die kennt doch jedermann. Noch gester woren bei-e-nein en schönster Harmonie dä Schmitz met singem Augetrus, un hück eß sei fut-tü. Un wo mer geit un steit , mer bloß noch höre deit: Däm Schmitz sing Frau eß durchjebrannt, Tra-le-ra-la-la-la-la. Wohin, dat eß noch unbekannt, Tra-le-ra-la-la-la-la. Zick gestern Ovend eß se fott, Tra-le-ra-la-la-la-la. Dä Schmitz, dä laach sich half kapott, Tra-le-ra-la-la-la-la.

2. Dä Schmitz hät keinen Hushalt mie, hä jetzt allein hanteet, häh hät sing Sache all verkauf un wunnt jetz möbeleet. Un läht hä sich des Ovends och allein jetz en et Bett, hä kränk sich wie die and're nit, dä Schmitz Charakter hät. Un hööt hä bloß dat Leed, dann singk hä selver met: Däm Schmitz . . . . 3. Die Noh-ber-schaff, sie woß zo-ehz do-vun, do kom dä Floch, denn wenn et de Frau Knöppchens weiß, dann eß et wick genog. Denn die, die hät et der gesaht und die, die säht et der, do wod dat Dinge vun däm Schmitz op eimal popolär. "Saht, hat ehr nit gehoht?" su gingk et em Ak-koot: Däm Schmitz . . . .

| Deutsche Volkslieder | Ahnenforschung | Ferienaufenthalt | Folksongs | Hymns | Genealogy | Pacific Holiday | HOME PAGE | Suche | Email |