Paulinchen war allein zu Haus, Die Eltern waren beide aus. Als sie nun durch das Zimmer sprang Mit leichtem Mut und Sing und Sang, Da sah sie plötzlich vor sich stehn Ein Feuerzeug, nett anzusehn. "Ei," sprach sie, "ei, wie schön und fein ! Das muß ein trefflich Spielzeug sein. Ich zünde mir ein Hölzlein an, wie's oft die Mutter hat getan." Und Minz und Maunz , die Katzen, Erheben ihre Tatzen. Sie drohen mit den Pfoten : "Der Vater hat's verboten !" Miau ! Mio ! Miau ! Mio ! Laß stehn ! Sonst brennst Du lichterloh !" Paulinchen hört die Katzen nicht! Das Hölzchen brennt gar hell und licht, Das flackert lustig, knistert laut, Grad wie ihr's auf dem Bilde schaut. Paulinchen aber freut sich sehr Und sprang im Zimmer hin und her. Doch Minz und Maunz, die Katzen, Erheben ihre Tatzen. Sie drohen mit den Pfoten: "Die Mutter hat's verboten ! Miau ! Mio ! Miau ! Mio ! Wirf's weg ! Sonst brennst Du lichterloh!" Doch weh ! Die Flamme faßt das Kleid, Die Schürze brennt; es leuchtet weit. Es brennt die Hand, es brennt das Haar, Es brennt das ganze Kind sogar. Und Minz und Maunz, die schreien Gar jämmerlich zu zweien : "Herbei ! Herbei ! Wer hilft geschwind ? Im Feuer steht das ganze Kind ! Miau ! Mio ! Miau ! Mio ! Zu Hilf' ! Das Kind brennt lichterloh !" Verbrannt ist alles ganz und gar, Das arme Kind mit Haut und Haar; Ein Häuflein Asche blieb allein, Und beide Schuh, so hübsch und fein. Und Minz und Maunz, die kleinen, Die sitzen da und weinen: "Miau! Mio! Miau! Mio! Wo sind die armen Eltern? Wo? Und ihre Tränen fließen Wie's Bächlein auf den Wiesen.

It almost makes me cry to tell What foolish Harriet befell. Mamma and Nurse went out one day And left her alone at play; Now, on the table close at hand, A box of matches chanc'd to stand; And kind Mamma and Nurse had told her That, if she touch'd them, they should scold her. But Harriet said: "O, what a pity! For, when they burn, it is so pretty; They crackle so, and spit, and flame; Mamma, too, often does the same. The pussy-cats heard this, And they began to hiss, And stretch their claws And raise their paws; "Me-ow," they said "me-ow, me-o, You'll burn to death, if you do so." But Harriet would not take advice, She lit a match, it was so nice! It crackled so, it burn'd so clear, - Exactly like the picture here. She jump'd for joy and ran about And was too pleas'd to put it out. The pussy-cats saw this And said: "Oh, naughty, naughty Miss!" And stretch'd their claws and raised their paws: "'Tis very, very wrong, you know, Me-ow, me-o, me-ow, me-o, You will be burnt, if you do so." And see! Oh! what a dreadful thing! The fire has caught her apron-string; Her apron burns, her arms, her hair; She burns all over, everywhere. Then how they pussy-cats did mew, What else, poor pussies, could they do? They scream'd for help, 'twas all in vain! So then, they said: "We'll scream again; Make haste, make haste, me-ow, me-o, She'll burn to death, we told her so." So she was burnt, with all her clothes, And arms, and hands, and eyes, and nose; Till she had nothing more to lose Except her little scarlet shoes; And nothing else but these was found Among her ashes on the ground. And when the good cats sat beside The smoking ashes, how they cried! "Me-ow, me-oo, me-ow, me-oo, What will Mamma and Nursy do?" Their tears ran down their cheeks so fast; They made a little pond at last.

Paulientje bleef te huis: alleen, Naar Tante gingen de ouders heen! Zij was een kleine lachebek En liep al zingend door 't vertrek; - Daar zag ze op eens een doosje staan: Met zwavelstokjes volgelaan : "Ei!" riep Paulien: "dat zou voor mijn Een regt pleizierig speelgoed zijn." En zoo gezegd, - en zoo gedaan: - Zij stak een zwavelstokje aan. En Pietje en Mietje, 't kattenpaar : Dat zag vermanend op tot haar; Zij dreigden 't meisje met den poot: "Bedenk toch, dat Papa 't verbood! " Mio! Miaauw! Mio! Miaauw! " Och toe, Paulientje, laat dat gaauw!" Maar neen: toch gaat Paulientje voort: Omdat die vlam haar zoo bekoort. Die knist'rend heen en weder gaat, Gelijk gij 't zien kunt op deez' plaat. Wat had ze een pret, die lachebek! Zij sprong van blijdschap door 't vertrek En Pietje en Mietje: 't kattenpaar: Dat zag vermanend op tot haar; Zij dreigden :t meisje met den poot: "Bedenk toch, dat Mama :t verbood! " Mio! Miaauw! Mio! Miaauw! " Toe: gooi het weg, Paulientje! gaauw!" O, schrik! haar kleertjes vatten vlam! Ach! dat ze ook aan dat doosje kwam! Daar brandt de hand reeds en het haar En eind'lijk brandt zij heelegaar. En Pietje en Mietje schreiden: Zoo droevig met haar beiden "Komt hier! Ter hulp! Och kom gezwind! " Komt, ouders! Komt! Daar brandt uw kind! " Miaauw! Mio! Miaauw! Mio!" Och: Pietje en Mietje schreiden zoo Verbrand is 't meisje heelegaar: Het arme kind! met huid en haar; Ze is tot een hoopje asch vergaan, Waar nog haar schoentjes nevens staan. En Pietje en Mietje schreiden: Zoo droeving met haar beiden "Mio! Miaauw! Mio! Miaauw! " Och: dat zij :t ook niet laten wou! " Wij minden haar zoo teeder: " Nu zien wij haar niet weder."

| Deutsche Volkslieder | Ahnenforschung | Ferienaufenthalt | Folksongs | Hymns | Genealogy | Pacific Holiday | HOME PAGE | Suche | Email |